«هذا… مَصَارِع العُشّاق» [بحارالانوار: ۴۱/۲۹۵] «این‌جا [کربلاء] قتل‌گاه عاشقان است»
هدف یکی است و آن قرب خداست و هرآن‌چه وسیلۀ رسیدن به خدا باشد، عشق مجازی محسوب می‌شود، چنانچه دعای منقول از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم چنین است: «اَلَلهُّم إنّی اَسأَلُکَ حُبَّکَ وَ حُبَّ مَن یُحبَّکَ وَ العَمَلَ الذَّی یُبَلّّغُنی حُبَّکَ» [الصحیفۀ النبویّۀ الجامعۀ: ۲۷۳]
اما جز آن عشق دورغین است، آن‌چه امروزه به نام عشق از آن سخن گفته می‌شود، شهوت‌ها و نفسانیت‌هاست نه عشق. بله مودت و دوستی بین آدمیان است، می‌تواند جلوه‌ای از عشق حقیقی باشد، اما نام آن عشق نیست، بلکه عشق، فقط عشق به خداست که کرانه‌ای است که هیچ کناره ندارد: «راهی است، راه عشق که هیچش کناره نیست.» [حافظ] به بحث عشق حقیقی و عشق مجازی باز می‌گردیم، ان شاء الله تعالی.
