«هذا… مَصَارِع العُشّاق» [بحارالانوار: ۴۱/۲۹۵] «این‌جا [کربلاء] قتل‌گاه عاشقان است»
مسیر عشق روشن است: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّه» [آل‌عمران: ۳۱] فقط از طریق پیامبر خدا و آل او صلی الله علیه و علیهم اجمعین است که به عشق حقیقی می‌رسیم. چنین است که ما در زیارت آل‌یاسین وجود اقدس امام زمان سلام الله علیه را گواه می‌گیریم به وحدانیت خدای سبحان که او تنها محبوب حقیقی ماست، شهادت می‌دهیم و آن‌گاه گواهی می‌دهیم عاشق حقیقی پیامبر اوست که ما را به مسیر بندگی و عشق می‌برد و تنها او و خاندانش محبوب دل‌های ما هستند و جز آن‌ها همه دورغی بیش نیست:
«أَشْهَدُ مَوَالِیَّ أَنِّی أُشْهِدُکَ یَا مَوْلَایَ إِنِّی أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ لَا حَبِیبَ إِلَّا هُوَ وَ أَهْلُه» [بحارالانوار، ج: ۵۳؛ ص: ۱۷۱]
این عبارت، گواهی در گواهی است که پی‌درپی گواهی می‌دهیم تا حقیقت بندگی و عشق را با معرفت عارفانه درهم بیامیزیم. چه خوش سرود که
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی عشق محمد بس و آل محمد
