و یاد کن در این کتاب مریم را؛ آن‌گاه که از کسان خود، به مکانى شرقى دور شد. (۱۶)
و دربرابر ایشان حجابی گرفت. پس ما روح خود را به سوى او فرستادیم تا مانندبشری راست‌اندام بر او جلوه کرد. (۱۷)
(مریم او را به فرشته بودن شناخت) و گفت: «از تو به خداى رحمان پناه مىبرم، اگر پرهیزگاری!.» (۱۸)
گفت: «بیقین چنین است که من فقط فرستاده پروردگار توام، تا ترا پسرى پاکیزه بخشم.» (۱۹)