خطبۀ نخست
دهۀ اول ماه ذیحجۀ گذشت و ما روز عرفه و عید قربان را سپری کردیم و ولادت امام هادی سلام الله علیه (دوشنبه؛ 15 ذیحجۀ) و عید سعید غدیر را در پیش داریم. ما باید از خودمان مراقبت کنیم و دعا کنیم که ما را پذیرند. ما میان دو عید بزرگ قرار داریم. اما حقیقت عید آن است که از بند خودخواهی‌ها و نفسانیت و خواسته‌های نفسانی رها شویم و فقط خدا را در نظر بگیریم و به مردم خدمت بکنیم. الان نگاه کنید، مردم گرفتار هستند، متأسفانه بی‌تدبیری‌های دولت به کمک مشکلات دیگر آمده است و مردم گرفتار هستند، از حیث معیشتی و اقتصادی و بحران و آب و برق هم کشور را درگیر خود کرده است. خوزستان یک نمونه از مشکلات جان‌کاه کشور ماست. ما در صورتی عید داریم که همگی به سوی خدا مهاجرت کنیم و این هجرت هم از میان خدمت به خلق خدا می‌گذرد.
ما باید درد و رنج مردم و هم‌وطنانان خود را درک بکنیم و دردورنج خودمان بدانیم، باید بدانیم که با مردم، همگی عضو یک پیکر هستیم و درد هر عضوی، همۀ اعضا را به درد مبتلا می‌کند. این یعنی عید.
چرا کار حضرت ابراهیم علیه السلام عید شد، زیرا هرچه غیر خداست، به قربان‌گاه برد و ذبح کرد. ظاهر کار آن بود که اسماعیل جوان را به قربان‌گاه آورد، اسماعیل هم در جوانی به پدرش عرض کرد: به آنچه مأمور شده‌ای، انجام بده و مرا ان شاء الله از صابران خواهی یافت. سرم را برگردان تا چشمم در چشم تو نیفتد، دست و پا را محکم ببند. این چه روحیه‌ای است؟ او در جوانی مسیر توحید را رفت و پدرش هم اوج خلت را طی کرد. شما اوج این حقیقت را در عاشورا می‌بینید که واقعاً در تاریخ بشریت نمونه ندارد. این عبادت عاشقانه است که ما را به آن دعوت می‌کنند. به مردم خدمت بکنید، و مردم را از خودتان بدانید، اما برای خدا و فقط خدای سبحان را در نظر بگیرید.
عبادت عاشقان
من می‌خواهم به محضر تو بیایم و روبروی تو بیایم! اما مولای من با کدام عضو خودم بیایم؟ خودمان را در محضر خدای سبحان ببینیم، قیامت صحنۀ سختی است: «یا أَیُّهَا اَلْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلى رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقِیهِ» [انشقاق: 6] «ای انسان! یقیناً تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را دیدار می کنی.» همۀ ما خدای سبحان را دیدار می‌کنیم. و همۀ ما این مسیر را با سختی و رحمت طی می‌کنیم. اما با چه حالی به محضر خدای سبحان می‌رویم؟ و به او وارد می‌شویم؟ ما همگی مقهور و مغلوب خدای متعال هستیم.
دعای عرفه را خوانده‌اید؛ امام حسین سلام الله علیه در دعا چه می‌گویند:
«فَبِأَیِّ شَیْءٍ أَسْتَقْبِلُکَ یا مَوْلایَ! أَ بِسَمْعِی أَمْ بِبَصَرِی، أَمْ بِلِسانِی أَمْ بِیَدِی أَمْ بِرِجْلِی؟ أَ لَیْسَ کُلُّها نِعَمَکَ عِنْدِی؟ وَ بِکُلِّها عَصَیْتُکَ یا مَوْلایَ؟ فَلَکَ الْحُجَّهُ وَ السَّبِیلُ عَلَیَّ.»[1]
«خدایا با چه چیزی به محضر تو بیایم و روبروی تو قرار بگیرم؟ با کدام اعضا و جواح‌ام؟ با گوشم؟ با چشمم؟ با دستم؟ با پاهایم؟ اما چگونه؟ همۀ اینها نعمت توست و من که دارایی‌ای ندارم، من که هیچ ندارم؛ اینها هم نعمت‌های توست که به امانت در اختیار من بود. این مطلب اول؛ من هیچ ندارم، و فقط امانت‌دار تو بودم. مطلب دوم این‌که با امانت تو من گناه کردم و تو را نافرمانی کردم. یعنی در امانت خیانت کردم.
پس من هیچ ندارم و هرچه که هست، نعمت توست و به امانت به من داده‌ای و من در همۀ نعمت‌های تور تصرف غاصبانه کردم. نمک خوردم و نمک به‌حرامی کردم! یک نگاه بد، یگ سخن ناروا، یک غیبت، یک دستی که به غلط بلند شد و یک جاییی که نباید می‌رفتم و رفت؛ همگی تصرف غاصبانه در ملک خدای سبحان است.
این نگاه امام حسین علیه السلام است. ما اگر این را بفهمیم، درمی‌یابیم که اصلاً امکان ندارد که با خدای سبحان رابطۀ تاجرانه داشته باشیم، یعنی چیزی داده باشیم و حالا توفق داشته باشیم که چیزی بگیریم. ما اصلاً امکان ندارد که با خدای متعال طرف معامله قرار گیریم. راه چیست؟ بدانیم که ما مأمور خدا هستیم و به خلق خدا از روی صدق خدمت کنیم که آنان عیال الله هستند و خدمت به آنان خدمت به خدای متعال است.
خطبۀ دوم
دو پدیده طبیعی دریک قاب از زبان رسانه های فارسی زبان آمریکایی
«تنش آبی در خوزستان و سیل ویرانگر آلمان و بلژیک»
در یک هفته اخیر اگر سری به رسانه های فارسی زبان صدای آمریکا، بی بی سی، ایران اینترنشنال بزنید اگر از ماجرای تنش آبی در خوزستان سی تا خبر بازنمایی و برجسته سازی شده باشد سهم اخبار مربوط به فاجعه سیل در آلمان و بلژیک تنها یک خبر است یعنی سه درصد.
در باره خوزستان شش روز مداوم است که تلاش می کنند خبر کشته سازی درست کنند و نتوانستند زیرا واقعیت نداشت ولی رسوب این خبرسازی های دروغین تنش عصبی ای است که به مخاطبین وارد کرده.
در مقابل در باره آنچه مقامات آلمانی و بلژیک فاجعه خوانده اند یعنی طغیان رودخانه‌ها، رانش زمین، ریزش خانه‌ها، قطع برق، اختلال اینترنت و گیر افتادن سکنه در میان گل و لای و لجن و آب، مرگ قریب به 200 نفر و مفقودی بیش از هزار و پانصد نفر و شرایطی فاجعه‌بار که به گفته مقامات آلمانی تاریخی و بی نظیر توصیف می‌شود. کمتر خبری را می توانید پیدا کنید.
از 25 تیر ماه برابر با 16 جولای که سیل در غرب اروپا جاری شد تا روز چهارشنبه 30 تیر ماه سایت تلگرامی صدای آمریکا تنها 5 خبر عادی از فاجعه سیل آلمان و بدون اشاره به کاستی ها و نقاط منفی اش منتشر کرده است و متقابلا 156 خبر ازتنش آبی خوزستان و اعتراضات مردمی در همین مدت نشر داده است.
نسبتها می شود 3 درصد، یعنی در برابر هریک خبر از سیل در آلمان و بلژیک با حدود 200 کشته و 1500 مفقودی، 33 خبر سرتاسر منفی و حتی کذب و دروغ از خوزستان بدون اشاره به امداد رسانی ها و تلاشها برای رفع بحران کم آبی منتشر کرده است.
کل ماجرای خوزستان به تنش کم‌آبی به عنوان پدیده‌ای طبیعی مربوط می شود و کل ماجرای آلمان و بلژیک هم به جاری شدن سیل به عنوان یک پدیده طبیعی مربوط است و فرق این دو حادثه فقط منطقه جغرافیایی آنهاست. اما این همه خبر رسانی دروغ در باره خوزستان برای چی؟
مشکل خوزستان به طور خلاصه عبارتست از:
1- آورد آب پشت سدهای خوزستان براساس اعلام سازمان آب و برق استان نسبت به دوره گذشته 50 درصد کاهش داشته است.
2- کاهش آب از حد مجاز مسئولین را در دوراهی و مرز پرخطر؛ تولید برق برای خوزستان یا آبرسانی به کشاورزان و شهرهای پائین دست و تالاب‌های تشنه و گاومیش‌های آن قرار داده است.
3- سوء مدیریت هم حتما وجود داشته و چاشنی آن شده است.
اینها مشکل اصلی در خوزستان و البته تاسف انگیز و دردناک است. زیرا تنش کم‌آبی، رنج و محنت به مردم مستضعف وارد کرد و زندگی آنها به سختی گرائید و محصولاتشان آسیب دید و متاسفانه احشام آنها در نبود آب تلف شد. احساس همدردی با این مردم نجیب کمترین وظیفه انسانی است. اما در عین حال در یک هفته اخیر
– سپاه خوزستان طرح رهاسازی آب و لوله‌کشی آب شرب به مردم منطقه را کلید زد.
– 200 میلیارد تومان برای جبران خسارتهای مردمی اختصاص داده شد.
– تفاهم‌نامه رفع تنش آبی برای 471 روستا از 700 روستای دچار تنش آبی خوزستان بین ستاد اجرایی و شرکت آب و فاضلاب خوزستان منعقد شد.
– و بنیاد مستضعفان و ارتش نهضت«تانکر – آبرسانی» را برای تمام روستاهای دچار کم آبی اجرا می کنند.
و بدین ترتیب به لطف خدا از بحران خوزستان و تظاهرات بحق مردم آن عبور خواهیم کرد اما صورت مساله پابرجاست و باید در باره آن اندیشید.
در 19 تیر ماه که برنامه گردهمایی سه روزه منافقین با نام: “اجلاس جهانی ایران آزاد” برگزار شد اشاره کردم که امریکا برای دولت آقای رئیسی برنامه بحران آفرینی را در دستور کار دارد سخنرانان آن هماهنگ شده بودند که خواستار محاکمه آقای رئیسی، رئیس جمهور منتخب بشوند. پیش از این نیز، عفو بین‌الملل خواستار تعقیب قضایی آقای رئیسی بابت ‘جنایت علیه بشریت’ شده. دیده بان حقوق بشر هم با اعلام موضع صریح انتخاب ابراهیم رئیسی به عنوان رئیس جمهوری را ضربه‌ای برای حقوق بشر دانسته و خواستار تحقیق در مورد نقش او در اعدام زندانی های سیاسی شده است.
خلاصه ما را وارد عرصه جدیدی از تخاصمات داخلی و بین المللی خواهند کرد. می دانید چرا؟ زیرا یک چشم اسفندیار(یا پاشنه آشیل) داریم.
آمار مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم، بعد از کم وزیاد شدنهایش توسط وزیرکشور و ستاد انتخاباتش نهایتا اینگونه اعلام شد که آقای رئیسی ۱۸.۰۲۱.۹۴۵ ( هیجده میلیون و بیست و یک هزار و نهصد و چهل و پنج نفر) رای اخذ کرده است که به نسبت کل واجدین شرایط رای دهی(59.310.307 نفر) سرجمع می شود 30 درصد واجدین شرایط رای دهی…..
مشکل اینجاست که 70 درصد الباقی دشمن را به طمع انداخته است.
فایل PDF خطبه مذکور:
خطبه های نماز جمعه 1 مرداد 1400