“وَکَمْ مِنْ ثَنٰآءٍ جَمیلٍ لَسْتُ اَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ”
و تعریف و تمجید بسیارى که شایسته آن نبودم (بر زبان‌ها) منتشر ساختى!
《دعاى کمیل》
امروز جمعه، روز خیلی خوبی برای حقیر بود. جلسه‌ای با دختران نوجوان و جوان داشتم که با مصلی و ستاد همکاری می‌کنند، همه آنان نماد طراوت، شادابی و بهجت بودند و نور ایمان که جلسه را پر کرده بود و این نامه از دختری با عبارات خودمانی و دعایی زیبا که خستگی این چند وقت را از تن آدمی درمی‌آورد.
بندهٔ حقیر لایق نیستم، اما تعریفی است که اگرچه شایستهٔ آن نیستم، خدای تعالی آن را بر زبان دخترم جاری کرد. الحمدلله و له الشکر
الاحقر لواسانی
