شهادت امام صادق سلام الله علیه از حوادث بسیار تلخ دوران اسلام است، امامی که علم الهی را پراکنده کردند و همۀ جهان بشریت در پهنۀ علم آن‌حضرت زندگی می‌کند، علمی که علم بندگی است و به این دلیل امام صادق صلوات الله علیه «ابوعبدالله» «پدر بندگی خدا» شد.
در روزها و شب‌ها انتخابات و تبلیغات نامزدها هستیم، به این به مناسبت، روایتی از امام صادق سلام الله علیه را می‌نویسم که شاخص مهمی به ما ارائه می‌دهد.
امام صادق (سلام الله علیه) در بیان معیار انتخاب افراد می فرماید:
«لَا تَغْتَرُّوا بِصَلَاتِهِمْ وَ لَا بِصِیَامِهِمْ فَإِنَّ الرَّجُلَ رُبَّمَا لَهِجَ بِالصَّلَاهِ وَ الصَّوْمِ حَتَّی لَوْ تَرَکَهُ اسْتَوْحَشَ وَ لَکِنِ اخْتَبِرُوهُمْ عِنْدَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَه» [الکافی: 4/104]
«به نماز و روزه افراد فریفته نشوید؛ چه بسا که شخصی به نماز و روزه عادت کرده و ترک آن برایش وحشت‌آور و آزاردهنده است؛ بلکه آن‌ها را در مقام راست‌گویی و امانت‌داری آزمایش کنید.»
دو معیاری که اگر در افراد شناسایی بکنیم، یقیناً از انتخاب آن‌ها ضرر و زیانی به ما نمی‌رسد:
اول: راست‌گویی؛ با مردم روراست باشد و اهل خدعه و فریب نباشد.
دوم: امانت‌داری که مسئولیت را امانت الهی و امانت و حق مردم بداند و در امانت خیانت نکند، نه این‌که تصور کند که طعمۀ گیر آورده و باید خودش و خانواده‌اش از آن بیشترین بهره را ببرند.
امام علیه السلام تأکید دارند که به ظاهر افراد توجه نکنید، بلکه عملکرد آن‌ها را با دو معیار فوق بسنجید. حقیقتاً اگر همین دو معیار در کسی جمع باشد، می‌توان به او اطمینان کرد. زیرا اگر کسی صادق و امانت‌دار باشد، توان مسئولیتی را نداشته باشد، خود را برای آن نامزد نمی‌کند و نه خودش و نه مردم را گرفتار نمی‌کند. او می‌داند که ابد در پیش دارد و باید پاسخگوی عملکرد خود در پیشگاه خدای سبحان باشد.