عمل و عکس‌العمل؛ کنش و واکنش

ﺷﯿﺦ ﺭﺟﺒﻌﻠﯽ ﺧﯿﺎﻁ تعریف می‌کرد:
ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﻮﺩﻡ اﻧﺪﯾﺸﻪ نادرستی ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﮔﺬﺷﺖ، بلاﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ. ﻗﺪﺭﯼ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺷﺘﺮﻫﺎﯾﯽ ﻗﻄﺎﺭﻭﺍﺭ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻨﺪ.
ﻧﺎﮔﺎﻩ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺷﺘﺮﻫﺎ ﻟﮕﺪﯼ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﻧﻤﯽﻛﺸﯿﺪﻡ، ﺧﻄﺮﻧﺎک ﺑﻮﺩ.
ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﯾﻦ ﻟﮕﺪ ﺷﺘﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟
ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺷﯿﺦ! آﻥ ﻟﮕﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺁﻥ ﻓﻜﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﺮﺩﯼ!
ﮔﻔﺘﻢ: آخر ﻣﻦ ﻛﻪ ﺧﻄﺎﯾﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻡ.
ﮔﻔﺘﻨﺪ: خب ﻟﮕﺪ ﺷﺘﺮ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺭﺩ!
ما هرچه بکاریم، درو می‌کنیم؛ خوب باشد، خوب. بد باشد، بد.
هرچه به ما می‌رسد، عکس‌العملِ عمل ماست. زیرا کار جهان براساس عدل و نظم است. بنابراین حتی یک اندیشهٔ منفی، نیت نادرست هم در روند زندگی ما تأثیر منفی دارد.
آری این قانون کلی جهان هستی است: جهان، جهانِ کنش و واکنش است. ما بر محیط و اطرافیان خود تاثیر می‌گذاریم و از آن‌ها تاثیر می‌پذیریم.
پس خوب باشیم و درست زندگی کنیم و اندیشه‌ها و نیات و عمل خود را تصحیح نماییم، وقتی جهان درونی ما سالم شد، جهان بیرون هم سالم می‌شود.