اما بحث اصلی ما دربارۀ سید الشهداء سلام الله علیه است. امام حسین سلام الله علیه قیام لله را به تمام معنی نشان دادند، یعنی دو جنبۀ قیام لله، هم جنبۀ فردی و هم جنبۀ جمعی در قیام حضرت سید الشهداء سلام الله علیه کاملاً مشهود است. هم امام حسین علیه السلام که در رأس بودند، هم خاندان ایشان و هم اصحابشان از همه چیز گذشته بودند و جز خدا را نمیجستند، شواهد هم بسیار است، یعنی وصول به معرفت الله برای اصحاب و یاران امام به دستگیری آن حضرت به حدی رسیده بود که جز دوست تمنایی نداشتند. در آینده به شواهد اشاره میکنم، ان شاء الله تعالی.
جنبه اجتماعی هم مشخص است که یزید بنا داشت اساس اسلام را نابود کند و از اسلام حتی اسمی باقی نگذارد. خطر یزید تنها غصب خلافت نبودند، بلکه او بنا داشت اسلام را بهطور کامل ازبین ببرد و جاهلیت را احیاء کند. قیام حضرت سیدالشهداء سلام الله علیه جلوی این انحراف را گرفت. بنابراین امام حسین سلام الله علیه در قیام خودشان شکست نخورند، بلکه پیروز شدند، زیرا نگذاشتند کلمۀ لا اله الا الله و محمد رسول الله ازبین برود و این پیروزی بزرگی بود، امام نگذاشتند که جاهلیت حاکمیت یابد و اسلام را به محاق ببرد، بله خودشان و عزیزانشان به طرز فجیعی به شهادت رسیدند و مخدرات خاندان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به اسارت رفتند، اما همین شهادت و اسارت، دنیای اسلام را از اسارت یزید نجات داد.