دیدیم که راه نجات امت اسلامی از هلاکت و انحراف کنونی و این‌که از سلطۀ حاکمان بی‌عرضه، جبار و وابسته و استعمار غرب بیرون بیایند، فقط در یک کلمه خلاصه می‌شود و آن بازگشت به غدیر و احیاء امامت و ولایت اسلامی است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در روز غدیر تبیین فرمودند. و بیان شد که امام خمینی این حقیقت را شناسایی کردند و برپایۀ همین حقیقت علیه حکومت پهلوی که نماد فقر مدیریت و فقر فرهنگی بود، هم‌چنین سلطۀ غرب به ویژه امریکا قیام کردند و ملت هم از ایشان پیروی کردند تا مرام و مکتب غدیر احیاء شود.
با تشکیل نظام اسلامی نخستین گام برداشته شد. اما نظام اسلامی، نخستین گام است. اگر نظام اسلامی به سوی دولت اسلامی نرود، این حرکت ابتر خواهد بود و حقیقت غدیر تجلی پیدا نمی‌کند.
اما منظور از دولت اسلامی چیست؟ یعنی معیار و ملاکی که در غدیر بیان شد، در حکومت و نظام اسلامی و کارگزاران نظام تجلی یاید و آن پیروی و الگوگیری از امیرالمومنین سلام الله علیه است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در خطبۀ غدیر فرمودند:
«مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّهُ إِمَامٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَنْ یَتُوبَ اللَّهُ عَلَى أَحَدٍ أَنْکَرَ وَلَایَتَهُ وَ لَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَه» [الاحتجاج: 1/60] «مردم او امامی از جانب خداست و خدا توبۀ کسی را که ولایت او را انکار کند، نمی‌پذیرد و او را نمی‌آمرزد.» آری امیرالمومنین سلام الله علیه تا ابد امام مسلمین و امیر مومنان است و کارگزاران نظام اسلامی اگر خود را با ایشان تطبیق ندهند، عابد و زاهد هم باشند، خدای تعالی توبۀ آنان را نمی‌پذیرد و آنان را نمی‌آمرزد و هرگز رستگار نمی‌شوند.
سخن در این جهت زیاد است و فقط تذکری باشد، برای مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی که حواس‌شان را جمع کنند که در چه موقعیتی هستند که اگر بی‌توجه‌ای کنند، یقیناً زیان خواهند دید و زیان خواهیم دید، بلکه محض سفاهت و بی‌خردی است که نخواهیم خود را با الگوی مدیریت اسلامی یعنی امیرالمومنین سلام الله علیه تطبیق بدهیم و جامعه را دچار فقر مدیریتی و فقر فرهنگی کنیم و خودمان را گرفتار عذاب الهی کنیم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در همان خطبه فرمودند:
«فَاحْذَرُوا أَنْ تُخَالِفُوهُ فَتَصْلَوْا نَاراً «وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَهُ أُعِدَّتْ لِلْکافِرِین» [بقره: 24]» [همان] «بپرهیزید که با او مخالفت کنید، (چه مخالفت ظاهری و علنی و چه مخالفت در مقام عمل در مقام حکومت و مدیریت] که در نتیجۀ آتشی درافتید «که هیزمش، مردم و سنگ است که برای کافران آماده شده است.» هشدار جدی است؛ چنین نیست؟
