تاجگردون در مصاحبۀ اخیر خود در واکنش به موضوع اعتبارنامه‌اش در مجلس سخنی گفت که از هرجهت قابل تأمل است:
«شاید من شیشه کثیف باشم ولی شما هم دستمالتان تمیز نیست که بخواهید شیشه من را تمیز کنید. حواستان باشد.»
این سخن ضمن این‌که متضمن تهدید است که اگر بخواهید اعتبارنامۀ مرا رد کنید، من هم حرف‌هایی برای گفتن دارم، چنان‌چه صریحاً از قالیباف رئیس مجلس نام برد، هم‌چنین مظلوم‌نمایی هم کرد که خدا ستار العیوب است، وی یک اصل مسلم دینی را با امور اجتماع و فساد و ضرورت مبارزه با آن خلط کرد تا مخاطب با به اشتباه اندازد.
اما نکتۀ مهم‌تر استدلال او بود که فارغ از بحث‌های مصداقی، استدلال درستی بود که با دستمال کثیف نمی‌شود، شیشۀ کثیف را تمییز کرد.
اولین بار این تعبیر را از جناب آقای رئیسی شنیدم که در رابطه با ضرروت پاک‌سازی درون قوۀ قضائیه بیان کرد و تا آن‌جا که یادم است این سخن را مستند به مقام معظم رهبری کرد. اما سال‌ها پیش در ملاقات نمایندگان مجلس با امام حکیم‌مان ایشان از این تعبیر استفاده کردند:
«به قول برادر ظریف و نکته‌سنج‌مان، با دستمال کثیف نمی‌شود شیشه را تمیز کرد. اگر انسان بخواهد با فساد مبارزه کند، باید در درجۀ اول مراقب باشد که فساد دامن خودش را نگیرد. داخل خودتان و درون مجلس مراقب باشید. دست پاک، دامن پاک، زبان پاک و چشم پاک خواهد توانست در حوزۀ اقتدار وسیعی که شما دارید، همه چیز را پاک کند.» [27/3/1383]
نکته‌ای که در آن بیانات به آن توجه دادند، لغزشگاه‌های قدرت بود و راه برون‌رفت از لغزشگاه‌های قدرت را هم بیان فرمودند:
«…از لغزشگاه‌ها بترسید. امام سجاد (علیه‌الصّلاهوالسّلام) در دعای صحیفۀ سجادیه، وقتی برای سربازان اسلام دعا می‌کنند، از جملۀ چیزهایی که روی آن تکیه می‌کنند، این است که خدایا! یاد و محبت و علاقۀ به «المال الفتون» – مال فتنه‌انگیز – را از دل این‌ها بگیر. مال و پول، خیلی خطرناک و فتنه‌انگیز است و خیلی‌ها را می‌لغزاند. ما آدم‌های درشتی را در تاریخ دیدیم که وقتی پای‌شان به این‌جا رسید، لغزید؛ بنابراین خیلی باید مراقب باشید. در شرع مقدس، اسم این مراقبت چیست؟ تقوا.
این‌که در قرآن از اول تا آخر این همه به تقوا توصیه شده، معنایش همین مراقبت و مواظبت از خود است. نفس انسان، زیاده‌خواه است…ما توصیه نمی‌کنیم و توقع هم نداریم که مثلاً در مجلس، نمایندگان گشنگی و تشنگی بکشند و زهد به خرج دهند – نه ما این‌طوریم، نه شما این‌گونه‌اید – ما می‌گوییم زیاده‌روی و اسراف نشود و کارهای بی‌قاعده و خرج‌های بی‌خودی انجام نگیرد.» [همان]
بنابراین برای پاک‌سازی درون نظام اسلامی چاره‌ای نداریم جز این‌که مسئولان و کارگزاران نظام از هرجهت پاک‌دست شوند و آلودگی‌ها و لغزشگاه‌های قدرت را مراقبت کنند که آنان را نرباید، اولین گام هم ازبین‌برداشتن امتیازات بی‌قاعده از خود دور کنند، وگرنه مبارزه با فساد به ثمر نخواهد رسید. نمایندگان از خود شروع کنند و به دیگران تسری دهند.
