ماه شعبان فرصت مناسبی برای غفلت‌زدایی است و غفلت بزرگ‌ترین بلایی است که ما را تهدید می‌کند، غفلت یعنی این‌که ما خدا را فراموش کنیم و این بلیۀ بزرگی است. گروهی از جوانان از مرحوم علامه طباطبایی نصحیتی خواستند و ایشان به آنان فرمودند:
«عرض کنم بهترین پند برای بندگان خدا وعدۀ قطعی است که خداوند متعال می‌فرماید به این‌که اگر ما خدا را فراموش نکنیم، خدا هم ما را فراموش نخواهد کرد. و البته عنایت خدایی غیر از عنایت بندگان است، عنایت خدا قابل تخلف نیست و وعده‌ای که داده است به طور قطعی انجام خواهد گرفت.»
آن‌گاه به آیۀ 152 سورۀ مبارکۀ بقره استناد می‌فرمایند: «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لِی وَ لَا تَکْفُرُونِ». و ادامه دادند:
«شما من را فراموش نکنید، منم شما را فراموش نمی‌کنم. «وَ اشْکُرُوا لِی وَ لَا تَکْفُرُونِ»؛ یعنی شما وظیفه‌تان این است که نعمت‌های مرا شکر بکنید و برای آن نعمت‌هایی که به شما دادم شکر بکنید. «وَلَا تَکْفُرُونِ»؛ و کفران نعمت نیاورید بلکه با شکرگذاری برگزار کنید. آن‌وقت خدای متعال که با «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ» وعدۀ قطعی می‌دهد. و برازندۀ سازمان خدایی است، که وعده بدهد و وفا نکند و حتماً وعده را وفا خواهد نمود.
حقاً ماها باید نعمت‌های خدا را در نظر بگیریم و نسبت به خدای متعال ذُکر و یادآوری داشته باشیم. دائم در نظرمان باشد و جوری نشود که خدا را فراموش کنیم، آن هم کسی را که فراموش‌شدنی نیست. این بهترین وسیله و نعمت و پند است که به ما داده شده در قرآن کریم، روایات متواتر و مکرر این جریان را تایید می‌فرماید.
مرحوم علامه ادامه می‌دهند:
«در آخر سورۀ حشر هم می‌فرماید: «وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ» [حشر: 19] تایید می‌کند که خدا در یادتان باشد همیشه؛ «وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ»؛ مثل آن کسانی که خدا را فراموش کردند و خداوند آن‌ها را ذلّت داده نباشید، این ذلت حقیقی است: «وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ»؛ این‌ها خدا را فراموش کردند، خداوند برگشت خودِ این‌ها را برای خودشان فراموش ساخت؛ چون‌که این‌هایی که خدا را فراموش کردند خودشان از یادشان می‌رود. نمی‌دانند چی‌اند و چی‌کاره هستند و چه واقعیتی در بر دارند، نمی‌دانند!.
نتیجه‌ای که حضرت علامه می‌گیرند، چنین است:
«پس در هر حال خدا را نباید فراموش کرد و اگر فراموش کنیم معاذالله، منجر خواهد شد به فراموشی نفس خودمان؛ و خیر خودمان را نمی‌خواهیم و نخواهیم خواست.»
خداوند مرحوم علامه را غریق رحمت خود بفرماید و این دستورالعمل بسیار مهمی است که ما باید همیشه در نظرمان باشد، خدا را فراموش نکنیم و دچار غفلت نشویم و همیشه خدا را ناظر و حاضر بدانیم.