ضرورت ۱۰؛ افق گسترده ما دربارۀ همت بلند سخن گفتیم و بیان کردیم که با نگاه به حکمت عملی و فلسفۀ مدنی، همت بلند، فضیلتی فردی، اجتماعی و سیاسی است و ضرورت تشکل منسجم سیاسی نیز است تا مردم را با خود در حرکت به‌سوی اهداف والا همراه کند و از افتادن در روزمرگی و اهداف کوتاه‌مدت و مصلحت‌اندیشی‌های خیالی و محافظه‌کاری و ولنگاری و تحجر ـ که آفت تشکل‌هاست ـ جداً بپرهیزد. این‌گونه است که جریانی پایدار و پیش‌رونده و پیش‌برنده ایجاد می‌کند، همان کاری که امام عزیز ما انجام داد و مردم را با خود همراه کرد و به ما هم آموخت. برای تشکل، توجه صرف به رسیدن به مناصب قدرت چون مجلس یا دولت، نباید هدف باشد، بلکه باید سنت سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را پایه بگذارد که چون جوی آب استمرار و تداوم داشته باشد مردم به آن باور کنند و همراه آن شوند. به این دلیل هدف‌گذاری در تشکل از اهمیت بسیاری برخوردار است و هدف ـ همان‌گونه بارها بیان شد، تحقق دولت اسلامی است که با آن جامعۀ اسلامی تحقق می‌یابد و زمینۀ تمدن نوین اسلامی می‌شود و این انقلابی‌گری به معنای واقعی است. بنابراین تشکل منسجم اسلامی و اعضای آن در آرمان‌گرایی منفعل نیستند، رسیدن به ارزش‌ها را نه تنها ممکن، بلکه ضروری می‌دانند، پس چشم‌انداز آنان انقلاب جهانی مهدوی و جامعۀ طراز مهدوی است و این وضع مطلوب آنان است و همت بلند یعنی این‌که همواه در جهاد مستمر هستند که از وضع موجود گذر کنند و خود را به وضع مطلوب نزدیک کنند. روشن است که این مهم در صرفاً در ساحت فردی رخ نمی‌دهد، بلکه اصالتاً امر سیاسی است که در جامعه و افراد سرازیر می‌شود، و امر اخلاقی است اما نه اخلاق فردی، بلکه اخلاق در ساحت سیاست و اجتماع. آری تشکل سیاسی تنها زمانی موفق است که همت بلند دارد و افق گستردۀ را برای خود و مردم ترسیم کند که هرگز اسیر رقابت‌های روزمره نمی‌شود، بلکه حضور در رقابت یا همگرایی را با توجه به افق خود، معنی می‌بخشد. نکتۀ تأسف‌بار آن است که ما اکنون در قدرت سیاسی، دچار نقصان هستیم، به این معنای که ساختارهای اجتماعی و اقتصادی ما معیوب است و برخی کانون‌های ثروت و قدرت ایجاد شده است، گروهی نوکیسه که صاحب ثروت‌های بادآورده شده‌اند و بنا دارند که قدرت را به روش‌های گوناگون قبضه کنند و این خطرناک‌ترین نفوذ در نظام جمهوری اسلامی است که نفوذ ضدانقلاب سرمایه‌داری وابسته به نظام لیبرالیستی قبیلۀ آمریکایی و اروپایی درون مردمی‌ترین انقلاب معاصر است که ماهیت آن اسلامی و مردمی است. بنابراین باید از این سیاست به سیاست انقلابی گذر کرد و این صرفاً این یک انتخاب نیست، بلکه ضرورت است. و این امر بدون همت بلند و چشم‌انداز و افق والا میسر نیست، بلکه بدون آن‌ها، تشکل یا شکست می‌خورد یا به انحراف می‌رود. البته لازمۀ آن ایمان به هدف، استقامت در مسیر و بردباری و صبر راهبردی با نگاه تحولی است. چه‌بسا لازم باشد، از رقابت فعلی پرهیز کرد و به بهترین رأی داد، زیرا قدرت تشکل در قدرت مردمی است و شکست آن به ازدست‌دادن مردم است و انحراف آن به کنارگذاشتن ارزش‌هاست.