در روایات از نماز جمعه به «مشهد عام» تعبیر شده است. [عیون الاخبار الرضا: 2/111] ما بخواست خدای سبحان روایت را بعداً توضیح می‌دهیم. اما الان سوال این است که منظور از «مشهد عام» چیست؟ «مشهد عام» یعنی این‌که نماز جمعه محل حضور «عامۀ مردم» است و آن بیان حکمت نماز جمعه است تا امام جمعه که در روایت فرض گرفته شده که «امیر» و «حاکم» است، مردم را پند دهد و به فرمان‌برداری خدای سبحان ترغیب کند و از گناه بترساند و آنان را به مصالح دین و دنیاشان آشنا کند و از آن‌چه در اطراف و اکناف دنیا می‌گذرد، و از خطرات آگاه کند تا آن‌چه به جامعۀ اسلامی زیان می‌رساند یا به سود آن است، درجریان باشند. به این دلیل است که رهبر حکیم «شبکۀ عمومی نماز جمعه» را «شبکۀ دینی، مردمی و حکومتی» معرفی می‌کنند که «مربوطه به حکومت اسلامی است.» «پس یک دستگاه حکومتی است، در عین حال مردمی است، در عین حال اسلامی است، در عین حال سیاسی است، این حقیقت شبکه نماز جمعه است، این را باید دانست.» [بیانات در جمع ائمۀ جمعه؛ 18/6/1392]
شبکۀ امامت جمعه، چهار ویژگی مهم در این بیانات دارد: «دینی و اسلامی»؛ «مردمی»؛ «حکومتی» و «سیاسی». دقت شود که معظم‌له بین دو ویژگی «حکومتی» و «سیاسی» جدایی افکنند. زیرا امر سیاسی اعم از مسألۀ حکومت است. حضرت امام این حقیقت را این‌گونه بیان می‌فرمایند:
«در خطبۀ نماز جمعه مقدرات مملکت باید بیان بشود؛ مسائل سیاسى که در مملکت جریان باید پیدا کند، مسائل اجتماعى که در مملکت باید جریان پیدا کند، گرفتاری‌هاى مسلمان‌ها، اختلافات مسلمان‌ها، در آن خطبهها باید طرح بشود و رفع بشود… راه‌هایى که ممکن است با آن راه‌ها این جانی‌ها را از بین برد، در نماز جمعه باید گفته بشود. نماز جمعه عبادت است لکن عبادتى که مُدْغَم در سیاست است؛ سیاست در عبادت مدغم است.» [صحیفۀ امام: 4/447 ـ 448]
پس نماز جمعه مظهر و نماد جمع دین و سیاست است و به این دلیل «نمایشی از قدرت اجتماعی و سیاسی اسلام است.
