ما فکر می‌کنیم که اگر ریاست داشته باشیم، کارستان می‌کنیم اما یک فردی که وسط میدان است و بقول شهید عزیز ما به خط نزدیک‌تر است به خطر نزدیک‌تر است و ارزش کارش بیشتر است، البته به شرط اخلاص.
کجا قرار داریم؟ چرا برخی برای مسئولیت سرودست می‌شکنند؟ نمی‌دانند برای خودشان دوزخ را تدارک می‌بینند؟
برای خدا کار کنیم و وسط میدان باشیم و ارزش کار ما نزد خدای تعالی بیشتر است.