مکتب امام خمینی بهترین و دقیق‌ترین معیار در عمل سیاسی، اجتماعی، فردی، اخلاقی برای انسان معاصر و انقلابی است.
در این مجال ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطرۀ امام عزیزمان که بودنش غنیمیتی بزرگ بود و رفتنش خسارتی جبران ناپذیر؛ اشاره‌ای به سیرۀ اخلاقی حضرت امام خمینی در مدیریت داشته باشیم. زیرا این سیره برای ما درس عملی تقوای در مقام مدیریت است:
1. اولین نکته‌ای که در امام بسیار بارز بود، و هرگز هم از آن کنار نبود، ایمان تام به خدای سبحان است.
امام جز برای خدا کار نمی‌کند و سخن نمی‌گفت و جز خدا را نمی‌دید. به این دلیل تعهد کامل به دین داشت و فقط درچارچوب دین و شریعت حرکت می‌کند و تقوا را به تمام کلمۀ آن رعایت می‌کند.
هم‌چنین تأییدات و توفیقات الهی باور دارد و به این دلیل به مردم ایمان داشت.
2. دومین ویژگی امام از لحاظ مدیریتی، نگاه تکلیف‌مدار امام بود، حضرت امام بارها بیان می‌کردند که «ما مامور به تکلیف هستیم نه مأمور به نتیجه.» به این دلیل تا لحظۀ آخر حیات پربرکت‌شان در خط تکلیف الهی حرکت کردند و هرگز از وظیفۀ الهی خود تخطی نکردند، تا جایی که برای تکلیف الهی، حاصل عمر خود را هم فدا کردند.
3. سومین ویژگی این‌که ایشان به حکومت اصالت نمی‌دادند، و شأن و مقامی برای خود و حاکمان و کارگزاران نظام قائل نبودند.
امام حکومت را برای انجام وظیفۀ الهی و اجرای احکام خدا و بسط شریعت و برقراری عدالت اجتماعی و تأمین کرامت انسانی و تحقق توحید عملی در روی زمین می‌دانستند، به و این دلیل خود را خدمتگزار می‌خوانند نه رهبر و امام.
4. از نظر امام سیاست و اقامۀ حکومت، یک تکلیف الهی است، نه یک شغل حرفه‌ای تا برای آن از هر راهی وارد شد.
5. امام عزیر ما به دلیل ایمان و توکل بالایی که داشتند، اعتماد بنفس و خون‌سردی و آرامش عجیبی در حوادث و بحران‌ها داشتند، نمونۀ آن شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی بود آن را از الطاف خفیۀ اسلام می‌دانستند که دیدیم چنین هم بود. یا در حوادث مختلف چون کودتای نوژه، جنگ تحمیلی و حوادث طوفانی انقلاب اسلامی، هرگز آرامش خود را ازدست ندادند.
خودشان در وصیت‌نامۀ سیاسی ـ الهی فرمودند:
«با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت شما خواهران و برادران مرخص و به سوی جایگاه ابدی سفر می کنم.»
بنده فقط چند نکته از سیرۀ مدیریتی امام را بیان کردم و خود شما نکات بسیاری در می‌توانند پیدا بکنید.
اما همۀ این نکات در یک اصل جمع می‌شود:
امام عزیز ما مظهر تقوا بود، قلب و ذهن امام همواره ملاحظه خدا را می‌کند و مراقب بود که از دستورات الهی تخطی نکند. و همگی ما باید از امام درس بگیریم، به‌ویژه مسئولین نظام باید خود را با طراز امام هماهنگ کنند.