فائزه هاشمی و همچنین صادق زیباکلام هر ویژگی داشته باشند، در یک خصوصیت شریک هستند:
حرفشان را بی‌پرده می‌گویند و آنچه را دوستان و همفکرانشان پنهان می‌کنند و فقط در محافل خصوصی بیان می‌کنند، آشکار می‌کنند.
از این جهت فرصت خوبی برای تجدیدنظرطلبان هستند تا مکنونات قلبی شان را با کم‌ترین هزینه از زبان آنان مطرح کنند.
اینکه ترامپ برای آنان بهتر است تا نظام اسلامی از درون تهی شود و غرب مجدد حاکمیت یابد.
یا اینکه شاکله دولت هاشمی و البته دولت روحانی رفتن به سوی غرب و دست برداشتن از اهداف انقلاب اسلامی است،
یا اینکه گروهی از انقلاب پشیمان شده‌اند و قبله آمالشان غرب و آمریکا و اروپاست،
حرف‌هایی است که می‌توانیم از لابلای تحلیل‌ها و از خلال عملکردشان بفهمیم.
اما وقتی آشکار بیان می‌شود، شاید فکر کنیم کار برای همفکران آن‌ها سخت می‌شود.
اما در واقع آنان جاده صاف کن هستند تا راه برای آنان تسهیل شود تا مردم بریده از وضع موجود را به بهانه در باغ سبز بیشتر به خود جذب کند.
حالا بهتر می‌فهمیم چرا برخی به فساد و بی‌عدالتی دامن می‌زنند و پایه و چرخه تولید را سست می‌کنند و سفیهانه معیشت مردم را به گروگان می‌گیرند.
سخنان این دو نفر تکان‌دهنده است، زیرا آرزو می‌کنند تا دیوانه‌ای چون ترامپ به جان ملت ایران بیافتد تا ملت در برابر خواسته‌های نامشروع آمریکا و دلبستگی‌های وطنی‌های بی‌وجدان زانو بزند.
اما از سوی دیگر خیلی مهم است، زیرا پرده‌ها را کنار می‌زند و خلوت جریان فتنه را آشکار می‌کند.
