چنان‌چه انسان در رحم مادر تکون می‌یابد، در رحم طبیعت هم ساخته می‌شود، منتها قلم صُنع دست خود ماست.
تا چه بسازیم؟
همۀ چیزهای این دنیا حساب دارد و عمر ما هم کوتاه است و کردار ما هم نزد خدا محفوظ است و مرگ هم ناگهانی می‌رسد.
مبادا دنیا ما را بفریبد و به خود مشغول کند. شیطان و نفس و ظهوات و جلوه‌های نفس هم که ما را رها نمی‌کنند.
بترسیم برای خودمان!
از خودمان مراقبت کنیم!
چه زیبا فرمود: حرف بشنوید! دنیا شکارتان نکند! ما یوم الحسره در پیش داریم و باید نگران فردای خودمان باشیم و بهترین موعظه‌گر هم قرآن خداست.
مبادا غفلت کنیم!